سمعک های دیجیتال امروزی، چگونه نویز را کاهش می دهند؟

در سرکوب نویز توسط سمعک چند احتمال مطرح می شود؟

1. ممکن است نویز زمینه و گفتار از دو جنس متفاوت باشند: مانند صدای کولر (نویز) و صدای استاد در کلاس درس (گفتار)، در این حالت قابلیت noise reduction سمعک به خوبی عمل کرده و به راحتی نویز را سرکوب می کند. بدین ترتیب راحتی شنیداری و درک گفتار برای کاربر افزایش می یابد. البته این ویژگی سبب حذف بخشی از سیگنال نیز می شود و نباید انتظار داشته باشید که به تنهایی درک گفتار را افزایش دهد.   
2. ممکن است جنس نویز زمینه شبیه به گفتار باشد: مانند زمانی که کاربر در یک مهمانی حضور دارد که چند نفر باهم صحبت می کنند. بیماران اغلب اوقات در مکان های شلوغ بوده و در چنین موقعیت هایی نیاز به تمرکز بیشتری دارند. در این مواقع قابلیت کاهش نویز سمعک نیز به چالش کشیده می شود چون هم نویز و هم سیگنال هدف از جنس گفتار بوده و جدا کردن آن ها از یکدیگر دشوار است.

آیا قابلیت کاهش نویز سمعک برای همه بیماران مفید است؟

این ویژگی سیگنال صوتی را دستکاری کرده و تا حدودی سبب ایجاد اعوجاج می شود. بنابراین بیمار نباید به صورت تمام وقت و در همه موقعیت ها از آن استفاده کند. این نکته در کودکان بسیار حائز اهمیت است زیرا:

• هدف ما از تجویز سمعک زیمنس برای کودکان کم شنوا این است که کودک تا حد ممکن تحریک صوتی دریافت کند اما حذف نویز به معنای محدود کردن تجربه شنیداری کودک است.
• اگر همواره کودکان و حتی بزرگسالان از برخورد با نویز محافظت شوند، مغز فرد نیز تغییر عملکرد داده و فرد به تحمل نویز عادت نمی کند. از طرفی توانایی سیستم عصبی مرکزی فرد در برخورد با نویز کاهش می یابد. بنابراین در مواقعی که سمعک نتواند نویز را سرکوب کند، بیمار اذیت خواهد شد.

یک نکته مهم در مورد قابلیت کاهش نویز سمعک این است که این ویژگی در بسیاری از مواقع کیفیت گفتار را کاهش می دهد. بنابراین شنوایی شناس باید به حداقل میزان عملکرد آن که رضایت بیمار را حاصل می کند، اکتفا کند. به ویژه در مقادیر زیاد کم شنوایی و در افرادی که به پردازش های خطی تر (پردازشی که کمتر کیفیت را دستکاری می کند) عادت داشته باشند.